آموزش مجازی در برخی دانشگاه ها،جنبه درآمدزایی دارد

دکتر محمدعلی زلفی گل در گفتگو با سیناپرس افزود: آموزش مجازی در برخی دانشگاه ها، صرفا به یک منبع درآمد تبدیل شده و کیفیت این آموزش ها قربانی شده است. این مساله باعث شده که برخی دانشگاه ها، به استانداردهای لازم برای دایر کردن این کلاس های مجازی، توجهی نکنند و تنها به فکر افزایش درآمد خود و افزایش تعداد دانشجویان مجازی باشند.

رئیس بنیاد نخبگان استان همدان ابراز نگرانی کرد: ما باید پیش از اینکه به آموزش های مجازی روی آوریم، این سوال را از خود بپرسیم که بر اساس چه هدفی، طالب گسترش این نوع آموزش هستیم؟ آیا صرفا اخذ مدرک تحصیلی ما را به این سمت کشانده است؟ نباید فراموش کرد که اگر حضور دانشجویان در کلاس های مجازی، صرفا به خاطر اخذ مدرک باشد، نظام آموزشی، با آسیب جدی روبرو خواهد شد. ما باید با فرهنگسازی آموزش مجازی در کشور، این شیوه آموزشی را در راه افزایش دانش و کسب مهارت توسط دانشجویان به خدمت بگیریم، اما شاهد هستیم که متاسفانه بسیاری از دانشجویان صرفا برای گرفتن یک مدرک دانشگاهی به آموزش های مجازی روی آورده اند.

استاد شیمی دانشگاه بوعلی سینا تاکید کرد: ارائه آموزش های مجازی در فضای اینترنتی نیازمند زیرساخت هایی است که این زیرساخت های لازم نیز برای پیشبرد اهداف آموزش های مجازی در ایران، هنوز وجود ندارد.

زلفی گل خاطرنشان کرد: اگر از آموزش مجازی برای تدریس علوم طبیعی در دانشگاه ها استفاده شود، چندان مناسب نیست، چرا که علوم طبیعی به واسطه واحدهای عملی فراوانی که دارد، نیازمند ابزارها، کارگاه ها و آزمایشگاه های خاصی است که در آموزش به شیوه مجازی محقق نخواهد شد.

استاد دانشگاه بوعلی سینای همدان با اشاره به اینکه با توجه به زیرساخت های فعلی، چندان با شیوه آموزش مجازی در دانشگاه ها موافق نیستم، اظهار داشت: آموزش مجازی شیوه ای است که ارتباط چهره به چهره استاد با شاگرد را در اختیار ندارد. به همین دلیل اگر زیرساخت های لازم فراهم نباشد، ممکن است که کیفیت ارائه مطالب به شیوه مجازی، با افت شدیدی روبرو شود و به خوبی کلاس های حضوری نباشد.

وی عنوان کرد: از جمله زیرساخت های ضروری برای آموزش های مجازی، استفاده از سیستم های تصویری پیشرفته است تا دانشجو بتواند به طور مستقل و به دور از هر گونه مزاحمتی، تحت آموزش قرار گیرد. نکته دیگری که نباید به سادگی از آن گذشت، داشتن مهارت کافی توسط مدرس دانشگاه است. کسی که فلان واحد درسی را به شکل مجازی تدریس می کند، باید در حوزه آموزش مجازی، آموزش دیده و با مهارت باشد، طوری که بتواند دانش و مهارت خود را به دانشجو منتقل کند و با وجود محدودیت ارتباط چهره به چهره، به خوبی با دانشجو ارتباط برقرار کند، اما این پیش نیازهای ضروری برای توسعه آموزش مجازی نیز در برخی دانشگاه ها وجود ندارد.

زلفی گل خاطرنشان کرد: آموزش های مجازی با وجود محدودیت هایی که دارند، برای تدریس دروس تئوری می تواند بسیار مفید و کاربردی باشد. در برخی از کشورهای خارجی با صرف هزینه های بالا، از «وبینارها» به جای سمینار استفاده می شود. افرادی هستند که قصد شرکت در همایش ها و سمینارهای علمی موردنظر خود را دارند، اما در مسافت های دورتر از محل برگزاری سمینارهای علمی مستقر هستند و نمی توانند در جلسات حضور یابند. برگزاری وبینار برای چنین افرادی بسیار مطلوب خواهد بود، چرا که دانشجویان و علاقه مندان می توانند از راه دور و به طور مجازی در همایش های علمی حضور پیدا کنند.

دبیر انجمن علمی شیمی ایران هشدار داد: توجه به سرانه آموزشی، ورزشی و هنری هر دانشگاه، مساله مهمی است که در این راستا، باید سرانه آموزشی صرف ارتقای کیفیت آموزش حضوری و مجازی در دانشگاه ها شود، نه اینکه فقط به فکر افزایش کمی تعداد دانشجویان باشیم.

 

گفتگو: مریم طالبی

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا