تقویت میکروب‌کشی نقره با گیاه «آقطی»
تاکنون مطالعات گسترده ای در مورد پتانسیل استفاده از ترکیبات ضد میکروبی موجود در گیاهان به مورد اجرا گذاشته شده است. همچنین در خصوص استفاده از نانوذرات برای کنترل و درمان عوامل بیماری زا نیز تحقیقات گوناگونی انجام گردیده صورت گرفته است.
محققینی از دانشگاه سیستان و بلوچستان با کنار هم قرار دادن دو موضوع فوق، پژوهشی را طراحی و اجرا نموده اند که در آن سنتز زیستی نانوذرات نقره با استفاده از عصاره آبی نوعی گیاه دارویی و به دنبال آن بررسی فعالیت ضد میکروبی این ترکیبات مورد بررسی و آزمایش واقع شده است.
گیاهان به دلیل داشتن خاصیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات ثانویه فراوان، نقش احیاء کنندگی و پایدارسازی نانوذرات را ایفا می کنند.
این محققین برای سنتز نانوذرات نقره، عصاره تازه تهیه شده از گیاه دارویی «آقطی» را به محلول نیترات نقره با غلظت 1میلی مولار اضافه نمودند. برای به دست آوردن نانوذراتی با شکل و اندازه مطلوب، پارامترهای موثر بر سنتز نانوذرات نقره مانند pH، حجم عصاره، غلظت یون نقره، دما و زمان واکنش بهینه توسط محققین فوق، بهینه گردیده و سپس مورد مطالعه قرار گرفتند.
در این آزمایش، فعالیت ضد میکروبی عصاره و نانوذرات نقره، علیه چهار باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، اشرشیا کلی و سودوموناس آئروژینوزا در کنار دو قارچ موسوم به آسپرژیلوس نایجر و کاندیدا آلبیکنس مورد بررسی قرار گرفته است.
پس از افزودن عصاره به محلول نیترات نقره، رنگ محلول به رنگ قهوه ای تغییر رنگ داد و نانوذرات نقره به دست آمده از این ترکیب فعالیت ضد میکروبی چشمگیری را بر روی نمونه های مورد آزمایش نشان دادند، به طوری که حتی در غلظت های بسیار پایین نیز از رشد باکتری ها و قارچ ها جلوگیری کردند.
بنا بر اظهار پژوهشگران، گیاهان به دلیل داشتن خاصیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات ثانویه فراوان، نقش احیاء کنندگی و پایدارسازی نانوذرات را ایفا می کنند. در این پژوهش نیز، نانوذرات نقره با کمک عصاره آبی برگ گیاه دارویی آقطی سنتز گردیده و فعالیت ضد میکروبی بالایی را از خود نشان دادند.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله ای علمی پژوهشی در مجله «دانشگاه علوم پزشکی ایلام» به چاپ رسیده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: عزیزیان شرمه، ا. و همکاران. 1395. بررسی فعالیت ضد میکروبی نانوذرات نقره بیوسنتز شده با استفاده از عصاره آبی گیاه آقطی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ۲۴(۵) :108-92.
No tags for this post.
