نصب ردیاب بر گورخر آسیایی در ایران

فرهاد دبیری افزود: در تاریخ 25 تا 27آذرماه سالجاری با همکاری مشترک و داوطلبانه دانشگاه وین اتریش، دانشگاه وایومینگ آمریکا، دانشگاه صنعتی اصفهان، دفتر حیات وحش و آبزیان آب های داخلی این معاونت، اداره کل حفاظت محیط زیست فارس و محیط بانان آن اداره کل از طریق یک پروپوزال دانشجویی، برای نخستین بار در کشور نصب گردنبند ماهواره ای روی 6 راس گورخر در پارک ملی قطرویه و منطقه حفاظت شده بهرام گور صورت گرفت.

 مهاجرت فصلی گورخرها، تهدیدی برای حفاظت
وی با بیان اینکه این اقدام به منظور تعیین کریدورهای مهاجرتی این گونه است، اظهار کرد: یکی از مهمترین نگرانی ها در ارتباط با حفاظت این جمعیت ها، مهاجرت فصلی تعداد نامشخص ولی ظاهرا قابل توجهی از گورها به خارج از محدوده تحت حفاظت است.
دبیری ادامه داد: مشخص نیست که آیا گورخرهای مهاجر موفق به بازگشت به منطقه می شوند و یا بنا به دلایل مختلف از جمله شکار غیر قانونی تلف می شوند.

مطالعه ای دو ساله روی 10 تا 15 راس گورخر
معاون سازمان حفاظت محیط زیست خاطرنشان کرد: این مطالعه در طی حدود دو سال روی 10 تا 15 گورخر انجام خواهد شد.
دبیری با اشاره به سابقه جهانی در خصوص استفاده از مطالعات ردیابی گونه ها در راستای حفاظت بهتر از آنها، اظهار کرد: حیات وحش ایران نیز از این امر مستثنی نیست.
وی گفت: با بررسی صورت گرفته از داده های ماهواره ای وضعیت این گورخرها به صورت آنلاین و در هر ساعت از شبانه روز مورد پایش قرار خواهد گرفت که هم اکنون داده ها حاکی از وضعیت مناسب گورخرها است.

گورخر آسیایی
این حیوان در راسته فردسمان قرار دارد و شباهت زیادی به الاغ دارد ولی قدری از آن بزرگتر است. گورخر آسیایی یا ایرانی برخلاف گورخر آفریقایی بدن راه راه ندارد و رنگ پشت آن زرد مایل به نارنجی، و رنگ پایین بدن، پهلوها و کفل ها سفید مایل به زرد است. یال سیاهرنگی روی گردن و نوار قهوه ای تیره ای در پشت است که تا دم ادامه دارد.
این حیوان در گذشته به تعداد زیاد در حاشیه کویر مرکزی از طبس تا سمنان، جنوب ورامین، نزدیک قزوین، دشت های مجاور کلاه قاضی و گاوخونی در استان اصفهان، بافت و سیرجان در استان کرمان، نیریز در استان فارس، ابرقو و هرات در استان یزد و مناطق مرزی سرخس وجود داشته است.
ولی در حال حاضر تعداد بسیار کمی از آن فقط در مناطق حفاظت شده توران و بهرام گور و منطقه مرزی سرخس باقی مانده است، بر اثر تعقیب و شکار آن به وسیله موتورسیکلت و خودرو، تخریب زیستگاه، اشغال آبخورها نسل آن به شدت در معرض خطر نابودی است به طوری که اکنون نام آن در لیست CITES قرار دارد.
زیستگاه این حیوان به طور کلی دشت ها، تپه ماهورهای کوتاه، و مناطق بیابانی و استپی است. در روز فعال است و بیشتر صبح زود و عصر مشاهده می شود. گورخرها به صورت اجتماعی زندگی می کنند و حس بینایی، بویایی و شنوایی بسیار قوی دارند. همچنین وابستگی زیادی به آب دارند و از گیاهان مرتعی استفاده می کنند، در اواخر خرداد ماه جفت گیری می کنند و طول عمر آنها حدود 40 سال است.
مهمترین زیستگاه گورخر در ایران، منطقه حفاظت شده بهرام گور است. گورخر که مهمترین گونه جانوری در منطقه بهرام گور است مهاجرت های کوتاهی در این منطقه در فصول مختلف سال انجام می دهد. کاهش بارندگی، احساس ناامنی و تداوم خشکسالی از جمله عواملی است که مهاجرت این حیوان را افزایش می دهد. مهاجرت هایی که براثر این عوامل رخ می دهد می تواند تاثیر مرگبار بر نسل گورخر در منطقه حفاظت شده بهرام گور برجای بگذارد. از گله های گورخر که پیشتر در این منطقه به صورت دسته جمعی حرکت می کردند اکنون خبری نیست.

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا