گزارش تصویری و تحلیل فنی شاهزاده ابراهیم

یکی از بناهای تاریخی جالب توجه در منطقه فیروزکوه؛ بقعه مشهور به شاهزاده ابراهیم است که نوع موقعیت آن به گونه ای است که کمتر در دسترس و دید عموم بوده و به همین دلیل بکر و دست نخورده باقی مانده است.

از شواهد و قرائن موجود می توان استنباط کرد که این بقعه در گذشته رونق بسیاری داشته و مردم روستاهای اطراف جهت زیارت و قربانی کردن به این محل می آمدند اما امروزه متروک شده و کمتر کسی از وجود آن اطلاع دارد.

در حقیقت کمتر کسی از وجود این بنای تاریخی در منطقه خبر دارد و زمانی که برای بازدید و تصویر برداری از این بنا به روستای گچه مراجعه کردیم، تقریبا هیچ کدام از اهالی روستا از وجود این بنا خبر نداشتند تا این که یکی از اهالی روستا گفت: به خاطر دارم سال ها پیش پدرم از وجود بنایی با این نام در دل کوه صحبت کرده بود. به ناچار و برای یافتن سرنخی از این بقعه تاریخی به نزد پدر این فرد رفته و ایشان که فردی بسیار کهنسال بودند ضمن تائید این موضوع از وجود بقعه فوق خبر داده و گفت در زمان جوانی به همراه پدرم برای مرمت سیمان روکش این بقعه با قاطر به آن جا رفته است. در نهایت با گرفتن آدرس از پیرمرد فوق الذکر و کمک یکی از اهالی که به منطقه آشنا بود، به وسیله موتور سیکلت در حدود یک ساعت در مسیر بیراهه کوهستانی رفتیم تا به این محل رسیدیم.

 بنای این امامزاده در دل کوهستان قرار داشته و دارای چشم اندازی فوق العاده زیبا است. در این محل هیچ نشانی از حضور انسان نبوده و روستای کوچک حاشیه این بقعه نیز کاملا متروک است و بنای بقعه از خارج با سیمان سفید روکش شده و شکل منظمی ندارد.

 گنبد این بنا نیز دارای فرمی ویژه است و احتمالا در اصل به صورت یک گنبد هشت ضلعی مخروطی بوده و در اثر مرمت های انجام شده توسط اهالی روستا، به شکل مخروط مدور درآمده است.

ورودی امامزاده در سمت شرق قرار داشته و از داخل بنا دارای پلان هشت ضلعی است  که در تمامی اضلاع ، طاقنما هایی اجرا شده است.

 گنبد بنا دو پوش بوده و بخش کوچکی از زیر آن فروریخته است. نمای  داخلی بنا با گچ پوشیده شده است. در کنار بقعه  حمامی قدیمی ، زائر سرا و نمازخانه وجود دارد. در شمال شرقی  و در مجاورت امامزاده تپه ای باستانی مشاهده می شود که نیازمند بررسی بیشتر است، در این محل آثار فسیل صدف و سفال های پیش از تاریخی  دیده می شود. آثار و بقایای تعدادی خانه نیز در غرب امامزاده جلب توجه می کند.

آب مورد نیاز زائران از طریق چشمه ای  که در شمال بنا قرار گرفته ، تامین می شد که این چشمه هنوز نیز جریان داشته و پر آب است.

از شواهد و قرائن موجود می توان استنباط کرد که این بقعه در گذشته رونق بسیاری داشته و مردم روستاهای اطراف جهت زیارت و قربانی کردن به این محل می آمدند اما امروزه متروک شده و کمتر کسی از وجود آن اطلاع دارد.

 در جنوب امامزاده یک قبرستان وجود دارد که در آن سنگ های تاریخی مخصوص دوره اسلامی دیده می شود و تا چندی پیش نیز در آن تدفین انجام می شده است .

بر اساس وضعیت موجود می توان از این محوطه و امامزاده آن استنباط کرد که این محل در گذشته دارای آبادی و جمعیت بوده است که بر اثر علل مختلفی از جمله صعب العبور بودن و … از رونق افتاده و متروک شده است. این بنا بر اساس فهرست ابنیه تاریخی میراث فرهنگی استان تهران، از جمله آثار ساخته شده در قرن هشتم هجری قمری است.

گزارش تصویری و تحلیل فنی: احسان محمدحسینی – فاطمه کردی 

No tags for this post.