فرهنگ های متفاوت، شیوه های مذاکراتی مختلف دارند

مذاکره و بحث در نقاط مختلف دنیا دارای سبک ها و رمز و رازهای مختلف است .مذاکره با فرانسوی ها متفاوت از مذاکره با امریکایی ‌ها است و این امر در مورد همه فرهنگ ها صدق می کند.

یک زبان شناس انگلیسی به نام ریچارد دی لویس، الگوهای ارتباطی و سبک های مدیریتی و هویت های فرهنگی را در کتاب خود با عنوان "وقتی فرهنگ ها با هم رویارو می شوند" آورده است. لویس که به 10 زبان زنده دنیا مسلط است، بر این باور است  دیدگاه های خود درباره مذاکره با مردم در نقاط مختلف دنیا را در این کتاب ارائه داده است.

بر اساس کتاب وی، امریکایی ها هنگام بحث و مذاکره کارت هایشان را روی میز می گذارند و به سرعت اختلافات را حل می کنند و در این میان، یک طرف یا هر دو طرف امتیاز می گیرند.

یک زبان شناس انگلیسی به نام ریچارد دی لویس، الگوهای ارتباطی و سبک های مدیریتی و هویت های فرهنگی را در کتاب خود با عنوان "وقتی فرهنگ ها با هم رویارو می شوند" آورده است.

کانادایی ها بیشتر به دنبال هارمونی و هماهنگی در بحث هستند اما مثل امریکایی ها رک‌ هستند. مردم انگلستان به سبک طنازانه و جالبی از تنش اجتناب می کنند.

آلمانی ها منطقی هستند و درباره هر چیزی مدرک می آورند و هنگام رویارویی با فرانسوی ها باید منتظر بحث منطقی و پرانرژی بود.

ایتالیایی ها زبانشان را ابزاری برای شیوایی می دانند و رویکردی انعطاف پذیر را در مذاکرات پیش می گیرند. اسپانیایی ها هم مثل ایتالیایی ها از هر چیزی برای رسیدن به بیان بهتر استفاده می کنند.

در میان کشورهای اسکاندیناوی، سوئدی ها اغلب بیشترین تنوع در بحث و مذاکره را دارند. فنلاندی هم در مذاکره کردن برای دقت ارزش زیادی قائل اند.

بیشتر نروژی ها جایی بین سوئدی ها و فنلاندی ها قرار دارند. سوئیسی ها مذاکره کننده های غیرخشن و رکی هستند و با بیان نکاتی مثل اعتماد به برابری و ارزش کالا و خدماتشان، از طرف مقابل امتیاز می گیرند.

مجارستانی ها به شیوایی بیش از منطق اهمیت می دهند و از صحبت زیاد با یکدیگر باکی ندارند. بلغارستانی ها رویکردی دورانی را برای مذاکرات پیش می گیرند قبل از این که به راهکاری به نفع دو طرف برسند.

لهستانی ها سبک ارتباطی رازآلود و از سبک بیان اصل مطلب به سبکی عاطفی، احساسی و حرافانه درباره هر موضوعی می روند.

هلندی ها، روی حقایق و ارقام متمرکز می شوند و سخنران خوبی هستند  و بدون یک مذاکره طولانی اغلب تصمیم نهایی را نمی گیرند. آن ها گاهی اوقات با تحلیل بیش از حد حوزه خطر را تشخیص می دهند.

چینی ها تمایل دارند بیش از ژاپنی ها و تعدادی از آسیایی های دیگر خاور دور، رک باشند. با این حال ملاقات های آن ها اغلب برای گردآوری اطلاعات است و تصمیمات واقعی را جای دیگری می گیرند.

مردم اهل هنک کنگ با شادابی و مهارت بیشتری مذاکره کنند تا به نتایج سریع تری برسند.استرالیایی ها تمایل دارند سبک مکالمه ای رک و سست مانندی داشته باشند.

سنگاپوری ها معمولا برای ایجاد ارتباط زمان  لازم دارند اما پس از ایجاد ارتباط، مذاکره کنندگان باهوشی هستند. در این بین، کره ای سخنرانان پرانرژی هستند و به دنبال بستن سریع قرارداد هستند. اندونزیایی ها سخنوران تاخیری هستند و گاهی اوقات مبهم و رازآلود می شوند.

 

مترجم: شه تاو ناصری

 

 

No tags for this post.