آثار سمی آلودگی هوا در مغز انسان

به نظر می رسد که انسان معمار ویرانی خود است و بدن انسان ها درست مانند یک اسفنج برای دریافت و جذب آثار مخرب آلودگی های تولید شده توسط خود او عمل می کند. برای این امر مثال های فراوانی وجود دارند و جدیدترین مثال در این زمینه به کشف جدیدی از آثار مخرب سموم مغناطیسی در مغز انسان بازمی گردد.

این ذرات تنها 200 نانومتر اندازه دارند و به همین دلیل نیز این که بتوان با استفاده از ماسک حفاظتی جلوی ورود آنها را گرفت، عملا غیرممکن خواهد بود.

مقاله علمی که در نشریه آکادمی علوم آمریکا به چاپ رسیده است، به بررسی بافت مغزی 37 فرد مختلف پرداخته است. این افراد در بازه سنی بین 3 تا 92 سال قرار داشته و در مناطقی مانند انگلستان و مکزیکوسیتی زندگی می کرده اند. دانشمندان در بررسی های خود به میزان غیرطبیعی و زیادی از مگنتیت یا همان ذرات آهن دارای بارمغناطیسی در مغز این افراد پی بردند.

جالب است بدانید که این ماده به صورت غیرمستقیم با وقوع بیماری های سیستم عصبی مانند آلزایمر در ارتباط است. دیوید آلسوپ به عنوان یکی از افراد فعال در این پروژه درباره آن می گوید: «این ذرات در حقیقت بسیار کوچک هستند و تنها به ابعاد یک ویروس اندازه دارند. اگر شما آنها را از طریق بینی خود تنفس کرده و به داخل بدن بفرستید، می توانند سدهای موجودد در مسیر جریان خون به مغز را در هم شکسته و در وضعیتی فعال راهی مغز شما شوند.»

این مواد در حقیقت از طریق احتراق وسایل نقلیه، دودکش کارخانه ها و تقریبا هر نوعی از احتراق صنعتی به هوا وارد می شوند و علت این امر نیز این است که بیشتر سوخت های مصرفی انسان در خود مقداری آهن جای داده اند. باربارا ماهر به عنوان یکی دیگر از اعضای فعال در این پروژه در این باره می گوید: «بیشتر سوخت ها در خود مقداری آهن را به عنوان ناخالصی می بینند. هنگامی که این منبع آهن را به اندازه کافی حرارت بدهید، آنها به قطرات مذابی تبدیل می شوند که در صورت سرد شدن سریع قادر به حفظ شکل خاص خود خواهند بود.»

نکته نگران کننده این است که این ذرات تنها 200 نانومتر اندازه دارند و به همین دلیل نیز این که بتوان با استفاده از ماسک حفاظتی جلوی ورود آنها را گرفت، عملا غیرممکن خواهد بود. دانشمندان هنوز میزان خطراتی که این مواد سمی برای انسان دارند را تعیین نکرده اند و برای این امر نیاز به تحقیقاتی گسترده تر وجود خواهد داشت.

 

منبع: gizmodo

ترجمه: آناهیتا عیوض خانی

No tags for this post.