عدم ارتباط حفره های سطح مریخ با تغییرات اقلیمی

تصاویر گرفته شده از قطب جنوب مریخ در سال 1999 نشان می داد که حفره هایی بر روی قله های یخی این بخش از قطب مریخ قرار دارد. تصاویر گرفته شده در سال 2001 نیز بار دیگر همین پدیده را نشان داد. مقایسه این تصاویر با هم نشان داد که این حفره ها چند متری افزایش یافته بودند. محاسبات در آن زمان نشان می داد که اگر این روند همچنان ادامه یابد، قله های یخی مریخ طی چند هزار سال کاملاً از میان می روند.

در حوزه تغییرات اقلیمی در زمین، برخی کارشناسان بر این باورند که منشا این پدیده در گرمایش جهانی است و ربطی به سوخت های فسیلی و فعالیت های انسانی ندارد. این کارشناسان به این  تصاویر مریخ استناد کرده و می گفتند که خورشید عامل آب شدن یخ های قطبی در زمین و مریخ است.

به هر حال به تازگی گروهی از پژوهشگران دانشگاه آریزونا به این نتیجه رسیدند که اندازه حفره ها به صورت طبیعی هر 100 سال تغییر می کند. آنها با استفاده از تصاویر ناسا از مریخ و بررسی دقیق روند تغییرات حفره های این سیاره توانستند مدلی برای این تغییرات طراحی کنند. این مدل نشان می داد که یخ های دی اکسید کربنی این سیاره به تدریج ذوب می شود و برخی بخش ها به صورت ناهموار در می آید. بخش هایی که بیشترین شیب را دارند، بیشترین نور خورشید را جذب کرده و در نهایت این مساله موجب ایجاد حفره هایی بر روی مریخ می شود.

دیواره های این حفره ها نور بیشتری را جذب می کنند و به این ترتیب بیشتر ذوب شده و حفره ها بزرگتر می شوند. با این حال برف دی اکسید کربنی در این سیاره می تواند این حفره ها را پر کرده و در نتیجه این فرایند همچنان ادامه می یابد. همچنین بسته به اندازه حفره، این چرخه ممکن است صدها سال به درازا بیانجامد.

منبع

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا