آیا می توانید در این تصویر رفتار غیر عادی را تشخیص دهید؟

اما در سری عکس های استر هاور با نام مثبت کاذب این کارها بسیار مشکوک هستند و از وقوع یک جرم حکایت دارند.عکس های او تقلید از چیزی است که دوربین های هوشمند آن را “رفتار ناسالم” می نامند. این دوربین ها که به نرم افزار پیچیده ای متصل شده اند، می توانند در بین تمام اشیاء و افراد موجود در کادرشان رفتار غیر معمول، مانند گذاشتن یک بسته توسط یک فرد در مکانی شلوغ در شهر را به عنوان مورد مشکوک به مقامات گزارش دهند.

این فناوری سوال های زیادی را در مورد حریم خصوصی، امنیت و کنترل بر می انگیزد. هاور امیدوار است بتواند به این سوال ها پاسخ دهد. او می گوید: “هدف از این پروژه افزایش سوال ها در مورد رفتار ناسالم و غیر عادی در فضای عمومی است. آیا دوربین های مدار بسته می توانند در این مورد تصمیم گیرنده باشند؟”
دوربین های مدار بسته هوشمند، ویدیو ها را همزمان تحلیل می کنند. یک نرم افزار تشخیص چهره روی دوربین های مدار بسته در مکان های عمومی مانند سالن های ترانزیت و فرودگاه ها فعال است که الگو های رفتار عادی را یاد می گیرد و هر رفتار غیر معمول را تشخیص داده و به مقامات گزارش می کند.

با اینکه بیشتر دوربین ها فاقد چنین امکاناتی هستند اما همه چیز را ضبط می کنند یا یک فرد آن ها را کنترل می کند. این دوربین ها در سالن های ترانزیت بوستون، شیکاگو، واشنگتون دی سی و آتلانتا نصب شده اند. مقامات آن ها را در فرودگاه شفول آمستردام و در شهر های تیلبورگ و اینهوفن آزمایش کرده اند.
نظارت با دوربین مدار بسته هاورز را به وجد می آورد. در ژانویه ۲۰۱۵، او از متخصصان امنیت هلند در مورد این دوربین ها پرس و جو کرد. آن ها هشت رفتار هشدار دهنده را نام بردند: ولگردی طولانی، حرکت کردن سریع، ایستادن در گوشه، پشت سر خود را نگاه کردن، حرکت در خلاف جهت حرکت پیاده ها، جا گذاشتن چیزی و واپاشی ناگهانی توده مردم و حرکت های هماهنگ بین آن ها.
در پنج ماه اخیر، هاورز از پیاده های ناحیه تجاری بروکسل در حال انجام این کار ها عکس گرفته است. او دوربین نیکون D700 خود را مدتی رو به خیابان قرار داد و طی چندین ساعت عکس هایی گرفت. او به طور اتفاقی از برخی افراد می خواست تا ژست های خاصی بگیرند_یک مرد در لباس ورزشی کاملا بی حرکت در پایین پله ها بایستد، دیگری روی خط عابر ایستاده و به ماشین هایی که به طرفش می آیند نگاه می کند.سپس او ۱۰ تصویر گرفته شده را در فتوشاپ با استفاده از لایه طوری ویرایش کرد تا یک تصویر، چند ثانیه یا یک دقیقه از عکس های ضبط شده توسط دوربین را نشان دهد.

او می گوید: “برای همین است که آنها (تصاویر) به نظر صحنه سازی می آیند، زیرا بیش از یک ثانیه در آن ها فشرده شده است.”
هر تصویر شامل حداقل یک نمونه رفتار ناسالم است. با اینکه دوربین های مدار بسته موارد مشکوک را در دوربین ثبت می کنند، اما تنها در یک صفحه متهم را نشان می دهند؛ هاورز اجازه می دهد تا مورد مشکوک قاطی جمعیت شود و از بیننده می خواهد خودش به دنبال رفتار مشکوک بگردد. برخی موارد مانند تشخیص کیف رها شده در یک گوشه خیابان، آسان است. اما در بیشتر موارد تشخیص به این آسانی ها نیست. نکته همین جاست.

هاورز خاطر نشان می کند که: “چیزی که خطر ساز است این است که رفتار ناسالم از جهاتی از رفتار نرمال تفکیک ناپذیر است.
تمامی رفتار های مشکوک به ارتکاب جرم منتهی نمی شوند و تمامی مجرمان رفتار مشکوک ندارند. بسیاری از مردم از اینکه تحت نظر قرار بگیرند و رفتار هایشان بر اساس یک رفتار درست تعریف شده قضاوت شود، عصبانی می شوند. جالب بود که هاورز پس از ثبت تصاویر، خودش از رفتار آدم ها تقلید می کرد. یکبار پس از چند ساعت عکس گرفتن جلوی یک ساختمان، از او خواسته شد که آنجا را ترک کند. او در این مورد می گوید: عکاسی در این مکان ها مشکل است، زیرا آن ها فکر می کند نکند شما یک تروریست باشید”.
هاورز در نهایت احساس دو گانه ای نسبت به دوربین های نظارتی و داد و ستد بین آزادی فردی و امنیت اجتماعی دارد. او می گوید: “دو دل هستم اما نیاز به پیش گیری و امنیت را درک می کنم.”

منبع:علمنا

No tags for this post.