اندیشمندان حوزه و دانشگاه مهره اصلی همایش ها هستند

چگونگی کیفیت خوب و بد همایش‌های داخلی، معیارها و فاکتورهای لازم و ضروری برپایی یک همایش بهانه ای شد تا خبرنگار سینا پرس گفت و گویی با دکتر حسینعلی قبادی، رییس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، عضو هیات علمی تربیت مدرس انجام دهد.

ماهیت همایش هایی که هم اکنون در ایران برگزار می شود چگونه است؟ آیا واقعا این همایش ها کاربردی و علمی هستند؟ دردی از مشکل ها و نیازهای جامعه ما را دوا می کنند یا فقط صرفا بودجه ای صرف برپایی آنها می شود بی آنکه مشکلی از سطح جامعه برطرف کند؟

اصولا نتیجه یک همایش باید با سه معیار اصلی( خواستگاه اجرایی یا پشتوانه علمی، دستاوردها و کاربست های آن، جنبه آموزشی، ترویج علم و مردمی سازی آن) مورد ارزیابی و سنجش قرار بگیرد. یک همایش باید از پشتوانه علمی خوبی برخوردار باشد به این معنا که مساله مند باشد و در صدد رفع مشکل های از پیش تعیین شده بربیاید و مساله مطرح شده را به معنای دقیق علمی حل کند. پیشاپیش نیز باید کاربست و دستاوردهای آن همایش هم روشن باشد اما اصلی ترین فلسفه برپایی یک همایش ترویج علم و دانش است. ترویج علم به معنای مردمی سازی و مخاطب گرایی تلقی می شود بنابراین باید با برپایی یک همایش یک علم و دانشی در اختیارمصرف کنندگان و مخاطبان حقیقی قرار بگیرد. در نتیجه ما با لحاظ این سه معیار می توانیم نسبت به خوب یا بد ، مفید یاغیر مفید بودن برپایی یک همایش قضاوت کنیم. همایش های برپا شده حتما باید این سه معیار را داشته باشند تا هدفمند باشند.

با این اوصاف در مجموع میزان عملکرد همایش های داخلی را چگونه ارزیابی می کنید؟

هرچند برخی همایش ها کم بهره اند اما گاهی نسبت به برپایی همایش ها کم لطفی شده است. هم اکنون آن گونه که شایع  شده همه همایش ها کم بهره نیستند و مفید واقع شده اند.  

تاکنون کدام همایش های داخلی هدفمند تر و بهتر بوده اند؟ همایش هایی که توسط بخش دولتی یا خصوصی اجرایی شده اند؟

به نظر می رسد هرچه برگزار کنندگان یک همایش دانشگاهیان، فرهیختگان و متفکران و عالمان باشند آن همایش موفق تر خواهد بود. این سه معیار نیز در آن به خوبی لحاظ خواهد شد بنابراین ضرورت دارد دانشگاهیان در اجرا و طراحی این همایش‌ها دخیل باشند زیرا اگر اندیشه ورزان دخیل نباشند آن همایش مساله مند نخواهد شد. این اندیشه ورزان ، متفکران حوزه و دانشگاه هستند که می توانند یک موضوع و مشکل را مساله‌یابی کنند. همچنین در برپایی یک همایش سازمان های مربوطه نیز نمی توانند دخیل نباشند مثلا  اگر قرار است راجع به آسیب های اجتماعی صحبت شود. سازمان های مجری و کاربر نمی توانند در برپایی این همایش حضور نداشته نباشند. قطعا اگر این سازمان های مربوطه دخیل نباشند همایش مفید نخواهد بود.

آیا کیفیت همایش‌های خارجی نیز مانند همایش های ایرانی است؟ آیا آنها نیز بودجه کلانی برای برپایی همایش هایشان خرج می کنند؟

مفید و خوب بودن همایش های خارجی نیز کاملا مطلق نیست اما برگزارکنندگان آنها نسبت به همایش های داخلی معیارهای اصلی برپایی یک همایش خوب را بهتر رعایت می کنند.

آیا اصولا در هر شهری امکان برپایی همایش وجود دارد؟ بازخورد همایش ها در تهران بهتر است یا در سطح شهرستان ها؟

گاهی اوقات ممکن است بازخورد برپایی یک همایش در سطح شهرستان ها بیشتر از کلانشهرها مانند تهران باشد. برخی اوقات نیز برپایی یک همایش در شهر تهران موفقیت آمیز تر است. تنها کافی است آن سه مولفه اصلی در برپایی همایش‌ها رعایت شود.

 

گفتگو : فرزانه صدقی

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا