بازی های کامپیوتری، تیغ دو لبه دنیای مدرن

در دنیای امروزی ما کمتر کودکی یافت می شود که با بازی های کامپیوتری بیگانه باشد و به نظر می رسد که هر چقدر که فناوری بیشتر در میان کودکان نفوذ می کند، فعالیت های فیزیکی جای خود را به فعالیت های مجازی می دهند و بازی های کامپیوتری جایگزین بازی های قدیمی و جسمی پر تحرک می شوند.

در مجموع می توان گفت که بازی های کامپیوتری، ابزارهای بسیار مفیدی هستند که باید استفاده از آنها در خانواده ها مدیریت شده و زمان استفاده از آنها محدود شود تا بتوان مزایای آنها را حس کرد

در این میان یکی از موارد بسیار مهمی که بسیاری از خانواده ها با آن درگیر هستند را می توان نحوه استفاده بهینه از این بازی ها دانست. نخستین موردی که در این تحلیل به آن خواهیم پرداخت این است که به هیچ عنوان نباید بازی های کامپیوتری را به عنوان یک پدیده مخرب به حساب آورد و با آن به مبارزه پرداخت زیرا این بازی ها می توانند مزایای بسیاری را برای کودک در پی داشته باشند.

باید یادآور شد که بیشترین مشکل در زمینه وجهه بد بازی های کامپیوتری را می توان به سیاه نمایی رسانه ها مرتبط دانست. برای نمونه چندی پیش در روز نخست عرضه بازی سرقت بزرگ اتوموبیل (GTA)، شاهد کشته شدن چند نفر در صف خرید این بازی بودیم. رسانه ها به این موضوع پرداخته و بازی را مقصر آن دانسته بودند ولی کمتر کسی به حقیقت امر اشاره کرده بود و دلیل این مرگ را شرح داده بود، دلیل اصلی مرگ این افراد، از دست رفتن کنترل یک خودرو از دستان راننده و تصادف آن با صف خریداران در کنار خیابان بوده است.

البته درباره محتوای بازی ها نیز نباید ساکت نشست و برای نمونه بازی اشاره شده به خودی خود می تواند بسیار نامناسب بوده و به خصوص برای کودکان، آسیب های اجتماعی و روانی در پی داشته باشد. به همین دلیل نیز چند سال پیش نهادی در زمینه کنترل رده بندی سنی در سطح جهانی ساخته شده است که نسخه ایرانی آن نیز نزدیک به یک دهه پیش با نام بنیاد ملی بازی های کامپیوتری شروع به فعالیت کرده است. این بنیاد رده بندی سنی مناسب برای انجام بازی ها در ایران را تعیین کرده و حتی برخی از بازی ها که با فرهنگ ایرانی ناسازگار هستند را به صورت کلی ممنوع اعلام می کند. با مراجعه به وب سایت این بنیاد می توان لیست آخرین بازی ها و رده بندی سنی مورد نظر برای آنها را مطالعه کرده و پس از آن برای کودکان، بازی مناسب سنشان را خریداری کرد.

البته تا به اینجای کار به جنبه های منفی بازی ها پرداخته شد ولی تحقیقات پزشکی اثبات کرده اند که بازی های کامپیوتری به علت ساختار منحصر به فرد خود می توانند سرعت پاسخ دهی مغز انسان را به مراتب بالاتر برده و در نتیجه سرعت عمل را در کودکان افزایش بدهند. علاوه بر این نیز مواردی مانند یادگیری زبان های دیگر می تواند به عنوان یک مزیت ویژه در بازی های کامپیوتری محسوب گردد.

در مجموع می توان گفت که بازی های کامپیوتری، ابزارهای بسیار مفیدی هستند که باید استفاده از آنها در خانواده ها مدیریت شده و زمان استفاده از آنها محدود شود تا بتوان مزایای آنها را حس کرد ولی در صورت استفاده نادرست از این ابزارها، می توان انتظار داشت که مانند هر فناوری دیگری، روی مخرب آن بر رشد ذهنی و جسمی کودکان سایه بیندازد.

در پایان نیز لازم به یادآوری است که امروزه بازی های کامپیوتری از ابزار سرگرمی صرف برای کودکان خارج شده و تبدیل به ابزارهایی برای تمامی سنین شده اند و با توجه به حسگرهای حرکتی، می توان حتی ورزش های خانگی را نیز با کمک کنسول های بازی در محیط خانه انجام داده و از نظر فیزیکی نیز پیشرفت داشت.

احمد محمد حسینی

No tags for this post.