مطالعات مربوط به مناطق حفاظت شده با پشتوانه علمی تکمیل شد
معصومه ابتکار روز شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: اگر توان تقویت مبنای مطالعات در راستای حفاظت از محیط زیست را نداشته باشیم قطعا میزان خطا و اشتباه در تصمیم گیری ها افزایش می یابد.وی تاکید کرد: بنابراین تمام تلاش ما بر این است که تمام تصمیم گیری ها بر مبنای مطالعات علمی و پژوهشی باشد از این رو در صدد بازنگری و تقویت برخی تصمیم گیری های گذشته هستیم.
وی اظهار کرد: یکی از وظایف سازمان محیط زیست حفاظت از مناطق چهارگانه است که اکنون 11درصد از عرصه های طبیعی کشور به عنوان مناطق حفاظت شده تحت کنترل سازمان محیط زیست است.
ابتکار افزود: با توجه به اهمیت حفاظت از این مناطق، طرح های مطالعاتی و پژوهشی حفاظت از آنها با پشتوانه علمی و پژوهشی تکمیل شده است و برای اجرای این طرح ها دربحث حفاظت و برنامه هایی که می توان در این راستا داشت تفاهم نامه هایی میان استاندارهای استان های مختلف و سازمان محیط زیست به امضا رسیده است.
رییس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: به علت فعالیت های انسانی و برخی عوامل طبیعی بسیاری از تنوع زیستی جهان و کشور در خطر نابودی قرار دارند، در سطح جهان بیشتر از 25 درصد پستانداران، 12 درصد پرندگان و 30 درصد خزندگان و دوزیستان در معرض تهدید قرار دارند که وضعیت کشور ما نیز در این زمینه مناسب نیست.
وی افزود: بر این اساس داشتن مناطق حفاظت شده از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است زیرا یکی از مهمترین و موثرترین وسیله برای حفاظت از گونه های گیاهی و جانوری در خطر انقراض است از این رو حفاظت از این عرصه ها با تکیه بر علم و پژوهش بسیار مهم است تا تصمیم نادرستی در این راستا گرفته نشود.
ابتکار گفت: همچنین در بحث محیط زیست انسانی پژوهش هایی در دست داریم تا بتوانیم در این زمینه هم تصمیمات بهتری داشته باشیم که کاهش آلودگی ها، ارزیابی زیست محیطی، مدیریت پسماندها و کاهش منابع آلاینده به نوعی به مباحث جدی پژوهش متکی هستند.
مناطق چهارگانه
سازمان حفاظت محیط زیست ایران مناطق با ارزش زیست محیطی کشور را برای محافظت در قالب مناطق چهارگانه تقسیم کرده است که پارک های ملی، آثار طبیعی ملی، پناهگاه های حیات وحش و مناطق حفاظت شده جزو این مناطق هستند.
ایران، دارای شرایط اقلیمی متنوعی است به طوری که از ۱۳ اقلیم شناخته شده در جهان ۱۱ نوع آن در ایران وجود دارد اما در عین حال شاخص های پایداری محیط زیست ایران در وضعیت نامناسبی قرار دارد.
تصویب قانون حفاظت و تشکیل کانون شکار ایران در سال ۱۳۳۵، نخستین اقدام مدون برای حفظ جمعیت و تنوع جانوران در ایران به شمار می آید ازاین رو، زمینه تاسیس یک نهاد دولتی جدید به نام سازمان شکاربانی و نظارت بر صید در سال ۱۳۴۶ فراهم شد در این سال، سازمان یاد شده به عنوان یک دستگاه مستقل دولتی و زیر نظر شورایعالی شکاربانی و نظارت بر صید، جایگزین کانون شکار شد.
در قانون های مربوط به این سازمان، امکان اختصاص بخش هایی از کشور به پارک های ملی (در آن زمان پارک حیات وحش نامیده می شد) و مناطق حفاظت شده با تعریف های معین فراهم شد. به این ترتیب اولین سنگ بنای مناطق حفاظت شده ایران در سال ۱۳۴۶ نهاده شد. در این سال پیشنهاد تاسیس دو پارک ملی و 15منطقه حفاظت شده به عنوان نخستین گروه از مناطق حفاظت شده ایران به تصویب شورایعالی شکاربانی و نظارت بر صید رسید.
