اینترنتی برای گوسفندان

براساس گزارش CNN، درحال حاضر بسیاری از وسایل در سطح شهرها، از اتوموبیل‌ها گرفته تا ترموستات‌ها، با مجموعه‌ای از اپراتورها، تولید‌کنندگان و مصرف‌کنندگان از طریق اینترنت در ارتباطند و وضعیت خود را به صورت مداوم گزارش می‌کنند.

اما در مناطق حاشیه‌ای شمال ولز، منطقه‌ای که هیچ شهرتی در زمینه آنلاین بودن ندارد، محققان پروژه‌ای در زمینه اینترنت گوسفندان آغاز کرده‌اند و در تلاشند با وصل کردن تجهیزات وایرلس به دام‌ها از آنها اطلاعاتی درباره حرکت و موقعیتشان جمع‌آوری کنند.

به گفته گوردون بلیر از دانشگاه لنکستر، بیشترین تحقیقات و پروژه‌ها در زمینه اینترنت اشیا در شهرهای بزرگ انجام شده‌اند، از این رو خارج کردن این طرح‌ها از کلان‌شهر‌ها و اجرای آنها در مناطق روستایی ایده‌ای بی‌نظیر خواهد‌بود و رویکردی کاملا جدید را نسبت به اینترنت ایجاد خواهد‌کرد.

اگرچه گفته می‌شود حرکت گله‌های گوسفند حاضر در این پروژه می‌تواند امواج وای‌فای را در محیط پراکنده ساخته و موجب بهبود پوشش اینترنت در مناطق روستایی شود، بلیر می‌گوید این هدف اصلی پروژه‌اش نیست. تمامی هدف این پروژه گرد‌آوری اطلاعات از گله‌های گوسفند است نه انتشار امواج اینترنتی از حیوانات. زیرا به گفته بلیر، گوسفندان به دلیل حرکت گله‌ای هرگز انتقال‌دهنده‌های اینترنتی متحرک خوبی نخواهند بود.

به گفته وی در شمال نروژ دیگر دانشمندان گوزن‌ها را برای انجام این‌کار مورد بررسی قرار داده‌اند، زیرا این حیوانات رفتارهای فردگرایانه‌تری از خود بروز می‌دهند. بلیر می‌گوید حیوانات برای تبدیل شدن به نقاط وای-فای باید در عین اجتماعی بودن از پراکندگی بالایی برخوردار باشند.

بلیر می‌گوید گوسفندان به شکل گله در می‌آیند و به راحتی اطلاعات را از خود منتشر می‌کنند تا زمانی که به نزدیکی ایستگاه دریافت‌کننده اینترنتی برسند و اطلاعات را برای محققان دانشگاه لنکستر ارسال کنند. این اطلاعات درست مانند شایعه از گوسفندی به گوسفند دیگر منتقل می‌شود.

شاید ایده اینترنت گوسفندان خنده‌دار به نظر بیاید، اما هدف از این پروژه کاملا جدی است. هدف از ایجاد چنین شبکه‌ای میان گوسفندان ثبت حرکات این حیوانات است تا به واسطه در اختیار داشتن مجموعه‌ای از حسگرهای گوسفندی، شرایط محیطی متفاوتی را از سیل و خشکسالی گرفته تا آلودگی‌های کشاورزی را تحت نظر گرفت.

به گفته لبیر، میان گوسفندان و طبیعت ارتباط مستقیمی وجود دارد و ممکن است پای مسائلی از قبیل کیفیت آب و بیماری‌های عفونی در میان باشد، زیرا اگر گوسفندان به بیماری مسری مبتلا شوند، بیماری خود را به آب رودها و در نهایت به منابع آب انسانی انتقال خواهند‌داد.

وصل کردن فرستنده‌های اینترنتی به گوسفندان یکی از اصلی‌ترین چالش‌های این پروژه بوده‌است. مجموع یکی از این حسگرها بزرگتر از یا پاکت سیگار نیست. دانشمندان ابتدا به یک قلاده هوشمند فکر می‌کردند،‌اما بلیر می‌گوید این ابزار می‌توانست جان حیوانات را به خطر بیاندازد. همچنین ابعاد این تجهیزات امکان وصل کردن آنها را به گوش گوسفندان نمی‌داد. اکنون دانشمندان در جستجوی یافتن راهی ایمن برای اتصال فرستنده‌ها به بدن گوسفندان، به بستن آنها به دور کمر حیوانات فکر می‌کنند.

منبع:همشهری آنلاین

No tags for this post.