افزایش تولید گل مریم با تیماری متفاوت

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و باكتری های حل كنند ه فسفات بر عملكرد و صفات كیفی گل شاخه بریده مریم رقم دابل یك آزمایش فاكتوریل در قالب طرح بلوك های كامل تصادفی در سه تكرار و با 12 تیمار شامل سطوح مختلف نیتروژن (صفر، 50، 100 و 200 كیلوگرم در هكتار) و كود زیستی حاوی باكتری های حل كننده فسفات (صفر، 5 و 10 كیلوگرم در هكتار) در گلخانه ای در استان زنجان در سال 1390 به اجرا درآمد.

با افزایش سطوح نیتروژن و كود زیستی حاوی باكتری های حل كننده فسفات صفات سطح برگ، درصد آب نسبی، شاخص كلروفیل برگ، درصد نیتروژن برگ، میزان ماده خشك و بیومس گیاهی افزایش یافت.

در این آزمایش صفاتی مانند سطح برگ، درصد باز شدن هم زمان گلچه ها، درصد آب نسبی، ماندگاری، كلروفیل، درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم برگ و درصد ماده خشك و میزان بیومس گیاه مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد كه اثر سطوح مختلف نیتروژن جز بر ماندگاری گل و درصد پتاسیم برگ بر سایر صفات در سطح احتمال یك درصد معنی دار بوده است.

باكتری های حل كننده فسفات نیز جز بر صفت ماندگاری گل و درصد نیتروژن و فسفر برگ بر سایر صفات در سطح احتمال یك درصد معنی دار بوده است. اثر متقابل نیتروژن و باكتری های حل كننده فسفات بر درصد بازشدن همزمان گلچه ها، ماندگاری گل، درصد ماده خشك و میزان بیومس گیاه در سطح احتمال یك درصد معنی دار بوده و با افزایش سطوح نیتروژن و كود زیستی حاوی باكتری های حل كننده فسفات صفات سطح برگ، درصد آب نسبی، شاخص كلروفیل برگ، درصد نیتروژن برگ، میزان ماده خشك و بیومس گیاهی افزایش یافت.

بر اساس این آزمایش مشخص شد که بهترین تیمار برای رسیدن به حداكثر عملكرد و صفات كیفی در گل مریم 200 كیلوگرم نیتروژن 10 كیلوگرم كود زیستی حاوی باكتری های حل كننده فسفات در هكتار بوده است.

منبع: طیبه طاهر، احمد گلچین، سعید شفیعی، 1394، تاثیر نیتروژن و باكتری های حل كننده فسفات بر عملكرد و صفات كیفی گل شاخه بریده مریم (Polianthes tuberose). نشریه علوم باغبانی، سال بیست و نهم، شماره 2.

لینک منبع

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا