خودشيفتگي;اختلالی شایع میان مردان بدنساز

 تمامي اعمال بشر از جنبه فيزيولوژيکي و روان شناختي قابل بررسي است و با توجه به نقشي که جنبه هاي رواني در اعمال و رفتار بشر دارد، اهميت به مباحث روان شناسي ارزش و اعتبار ويژه اي دارد و جایگاه تحقیق و تفحص در این شاخه را بیش از بیش نمایان می کند.

اخیرا پژوهشی در شهر تبریز صورت گرفته است که افراد بدنساز , کسانی که حداقل يک سال مداوم  در هفته حداقل دو روز به صورت منظم در سالن بدنسازي تمرين مي کردند , را مورد مطالعه قرار داده است.

 اين پژوهش که از نوع توصيفي- همبستگي و جامعه آماري بود، شامل 161 ورزشکار با ميانگين سني 25 سال بود که  با توجه به ويژگي هاي تعيين شده براي جامعه آماري، نمونه تحقيق تعداد  افرادی بود که به صورت داوطلبانه در این  تحقيق شرکت کردند. لازم به ذکر است که در این تحقیق از مقياس شخصيت خودشيفته (NPI) راسکين و هال (1979) و پرسشنامه آمادگي بدني ادراک شده (PPFS) آبادي (1998) براي جمع آوري اطلاعات استفاده شد. و داده ها با استفاده تحليل رگرسيون بررسي شد.

 نتيجه این  پژوهش حاکی از آن بود که ترکيب بدني و شرايط جسماني در مجموع 22% از تغييرات خودشيفتگي ناسازگار و 15% از تغييرات خودشيفتگي سازگار را میان مردان بدنساز  شامل می شد. به علاوه همانگونه که نتيجه اين پژوهش نشان داد، ابعاد هر دو نوع خودشيفتگي با ادراک بدني رابطه معني داري داشت.جزئیات بیشتر این تحقیق در پژوهشنامه مديريت ورزشي و رفتار حركتي بمنتشر شده است.

محققین:علي زاده ليلي, حسيني فاطمه سادات, محمدزاده حسن

No tags for this post.